Człowiek – zdrowie – jakość życia
pod redakcją Joanny Żółtańskiej,
Legnica 2015,
s. 254,
ISBN 978-83-61389-94-1
W monografii Człowiek – zdrowie – jakość życia starano się pokazać zdrowie w jego interdyscyplinarnym wymiarze. Zebrane artykuły dotyczą wielu dyscyplin naukowych, których przedmiotem zainteresowania jest jakość życia i szeroko rozumiane zdrowie człowieka, definiowane przez WHO (Światową Organizację Zdrowia) jako pełny dobrostan fizyczny, psychiczny i społeczny, a nie wyłącznie brak choroby czy ułomności.
82,20 zł
pod redakcją Joanny Żółtańskiej,
W kulturze współczesnego świata potrzeba bycia zdrowym, sprawnym, posiadania atrakcyjnego wyglądu, prowadzenia zdrowego stylu życia i prawidłowego sposobu odżywiania się jest coraz silniej utrwalana w świadomości społecznej. W konsekwencji stale zwiększa się także zapotrzebowanie na różnorodne formy terapii, diety i aktywności fizycznej ukierunkowane na promocję zdrowia i poprawę jakości życia. Zainteresowanie jakością życia rozpoczęło się w starożytności i już wtedy próbowano to pojęcie zdefiniować. Dla Hipokratesa szczęśliwe życie miało się wyrażać poprzez osiągnięcie stanu wewnętrznej równowagi. Dla Arystotelesa natomiast najważniejszym celem miało być dążenie do eudajmonii, a zatem możliwie najwyższego osiągalnego dobra, które miało być gwarancją szczęścia. W filozofii chrześcijańskiej, szczególnie w średniowieczu, panowało przekonanie, iż najważniejszym celem ludzkiej egzystencji jest zbawienie duszy. Afirmowano życie pełne poświęcenia, przepełnione cierpieniem i ascezą, po którym jednak ( po śmierci), czeka nagroda, czyli życie wieczne.
Pojęcie szczęścia nieobce było także filozofom wywodzącym się z kultur wschodnich. W Chinach wyrażać się ono miało poprzez równowagę pomiędzy pierwiastkami Yang i Yin. Natomiast w filozofii buddyjskiej stan ten miał być osiągalny dzięki mitycznej – nirwanie. Współcześnie wzrastające zainteresowanie „jakością życia” przypada na lata pięćdziesiąte ubiegłego stulecia. W tym czasie termin ten zaczęto coraz częściej stosować w takich dziedzinach jak ekonomia, polityka społeczna, medycyna, socjologia, psychologia, dietetyka i kultura fizyczna. Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku zaczęto w różnych krajach świata, w tym także w Polsce, wykorzystywać pojęcie jakości życia do pomiarów socjologicznych oraz psychologicznych. Na gruncie nauk społecznych analizowano poziom jakości życia, łącząc je z takimi kategoriami jak styl życia, poczucie podmiotowego dobrostanu czy też zadowolenia z warunków życia oraz możliwości zaspokajania najistotniejszych życiowych potrzeb. Mniej więcej w tym samym czasie jakość życia stała się obiektem zainteresowania w naukach medycznych.
W monografii Człowiek – zdrowie – jakość życia starano się pokazać zdrowie w jego interdyscyplinarnym wymiarze. Zebrane artykuły dotyczą wielu dyscyplin naukowych, których przedmiotem zainteresowania jest jakość życia i szeroko rozumiane zdrowie człowieka, definiowane przez WHO (Światową Organizację Zdrowia) jako pełny dobrostan fizyczny, psychiczny i społeczny, a nie wyłącznie brak choroby czy ułomności.
Legnica 2015,
s. 254,
ISBN 978-83-61389-94-1